Omran Daqneesh – vogëlushi me fytyrë të përgjakur dhe të mbuluar nga pluhuri i bombardimeve në Alepo, imazhi i të cilit në vitin 2016 u kthye në simbolin më të dhimbshëm të vuajtjeve të popullit sirian – është rikthyer sërish në vëmendjen botërore. Tani adoleshent, ai ka folur publikisht në një ngjarje të veçantë që shënoi përvjetorin e rënies së regjimit, duke lënë pas vite të tëra heshtjeje dhe traume.
Ngjarja, e mbajtur në një nga qendrat e rindërtuara të qytetit, mblodhi aktivistë, ish-të zhvendosur, përfaqësues të organizatave humanitare dhe qytetarë që kanë jetuar nën terrorin e viteve të konfliktit. Ndonëse i rezervuar, Omrani u ngjit në skenë i duartrokitur gjatë nga të pranishmit, të cilët e shihnin tek ai jo vetëm një viktimë, por një dëshmi të gjallë të qëndresës së një populli të tërë.
“Ne nuk duhet të harrojmë çfarë ka ndodhur, por as të mbetemi peng i së shkuarës”, u shpreh ai me një zë të qetë, por të sigurt. “Siria ka shumë plagë, por ka edhe shumë njerëz që duan ta shërojnë. Ne duhet të ndërtojmë një vend ku fëmijët të mos kenë më frikë nga qielli.”
Fjalimi i tij emocionues riktheu në kujtesë skenat e tmerrshme të luftës civile siriane, ku fëmijët u bënë viktimat më të pafajshme të bombardimeve, urisë dhe zhvendosjeve masive. Fotografia e Omranit në ambulancë, i tronditur, duke fshirë gjakun nga fytyra, u bë simbol i vuajtjeve që i dolën jashtë kufijve të Sirisë dhe zgjuan ndërgjegjen e opinionit publik global.
Sot, ndonëse plagët e vendit mbeten të thella dhe procesi i rindërtimit është i gjatë, paraqitja e Omranit u pa si një shenjë shprese. Aktivistët thanë se dalja e tij publike është një kujtesë e fuqishme se çdo konflikt lë pas qindra mijëra histori të ngjashme – shumë prej tyre ende të padëgjuara.
Në fund të fjalimit, Omrani u përqafua nga familjarë dhe të pranishëm, ndërsa një pjesë e publikut shpërtheu në lot. “Ai nuk është më vetëm ai fëmija nga fotografia,” tha një aktiviste lokale. “Ai është zëri i një brezi që kërkon paqe.”
Ngjarja u mbyll me thirrjen për vazhdimin e përpjekjeve humanitare dhe ndërtimin e një të ardhmeje më të sigurt për fëmijët sirianë – një ëndërr të cilën Omran Daqneesh, simboli i guximit dhe dhimbjes, e mbajti të gjallë me fjalët e tij.